بهروز کمالوندی، معاون بین‌الملل و سخنگوی سازمان انرژی اتمی: «اگر دلواپسی از دل باشد، به دل هم می‌نشیند».
در این شوربای تو بگو، من بگمِ سیاسی، ایشان به خوب نکته‌ای اشاره کرده. معمولا ما فکر می‌کنیم نتایج خوب یا بد حرف‌ها و بازخورد طرف مقابل، به محتوای آن‌ها مربوطند، ولی رنگ و بویی که سخن از درون ما، از نیت و انگیزه‌ی ما می‌گیره، تاثیر بیشتری داره. ربطی هم به این‌طرف و اون‌طرف نداره، کسی که صفا و صداقت درونی داره، حتی حرف اشتباه هم بزنه، آدم از خود طرف بدش نمی‌آد، ناراحت نمی‌شه ولی خب حرفشم قبول نمی‌کنه. اما وقتی آدم از حرفی، طعم و بوی قصد و غرض‌های حاکی از پیچیدگی‌های هفت‌خط‌گونه درون طرف رو حس می‌کنه، دیگه کاری نداره حرفش درسته یا غلطه، اینجاست که دیگه گوینده مهم‌تر از گفته می‌شه و بحث و جدل‌ها شخصی می‌شه و گره‌ی تعامل‌ها به‌جای بازتر شدن، کورتر می‌شه.
خلاصه که از هرجای زندگی هر سرنخی رو می‌گیریم تهش می‌رسیم به این درون [یا بخوان نفس] پیچیده‌ی پیچ‌درپیچ هفت‌خطِ سودجو که آدم رو «می‌کشد هرجا که خاطر خواه اوست»، معمولا اولین کارش هم اینه که «انتقاد از خود» رو می‌بره می‌زاره ته لیست انتقادامون...
استفاده کردیم. ممنون